Η
επιβολή επί του τόπου απαίτησε
την
απαγωγή των θεών εις άτοπο
χώρο,
όπου επιδεικνύονται τρόπαια επισφράγισης
της
κυριαρχίας επί της ανωτερότητας
που
θραύσματά της συγκολλήθηκαν
δομώντας
το βαθύ έχειν του ρηχού είναι
των
πνιγηρών αποκαθηλωτών του ακατάθλιπτου.
Ακόμη
ένας τόπος απομένει χώρος
άτοπος,
όμοιος με όλους τους άτοπους χώρους.
Φαινόταν
να πλησιάζει η μεταγωγή των θεών
κοντύτερα
στο ναό που αποκαθίσταται
και
τα κομμάτια του αξιοποιούμενα
αντικαθίστανται
από μακράς διάρκειας νέα.
Κι
αν κάποιος ρώτησε,
αντικατάσταση
με φρέσκα ερείπια;
τότε
γιατί όχι ολόκληρος όπως ήταν;
δεν
πήρε απάντηση.
Όταν
ο τόπος εντελώς εκτοπιστεί
και
η γλώσσα που τα λέει όλα έχει πια σωπάσει,
τότε
οι θεοί πιθανόν να επέστρεφαν
με
προαγωγή σε μια θέση απ' όπου
θα
μπορούν ίσως να κοιτούν ένα σημείο
περίφημο
επειδή εκείνοι το κατοικούσαν,
αναχρονισμένο
και δροσερό
και
αυτή η πληροφορία θα είχε ξεχαστεί
πριν
γίνει καν γνωστή.
Θα
ήθελα να ήξερα, άνθρωποι όλου του κόσμου
παιδιά,
γυναίκες, άνδρες Αθηναίοι,
όταν
κοιτάτε την Ακρόπολη
τι
ακριβώς βλέπετε;
Γραμμένο το 2014 με αφορμή το αίτημα επιστροφής των αρχαίων μνημείων στον τόπο τους
